Sev Kabuğundakileri

Günlük aktiviteler, koşturmalar, konuşmalar, işler güçler dışında kısacık bi süre kendi kabuğuna çekildiğinde;

Yüreğinde, aklında, içinde ne var?

Neleri besliyor, neleri büyütüyorsun o kabuğa çekilince?

Neler fısıldıyorsun kendine?

Kendini herkesten fazla yargılıyorsun belki de...

Çok acımasız olabiliyorsun o kabuğun içinde di mi kendine?

Hayal kırıklıkların, korkuların, huysuzlukların, yanlışların, beceriksizliklerin, yapmak isteyip yapamadıkların, eksik tarafların, kırgınlıkların?

Ne var o kabuğun içinde?

Neler almışsın, neler atmışsın içine bi bak...

“Kabuğundan at onları, yok say, düşünme!” demek değil ama.

O günü kurtarır evet.

Ertesi gün yine içindesin o kabuğun.

Kaçma, yok sayma.

Ama büyütme de düşüne düşüne.

Sadece

Kabullen.

Ben bugün bi salyangoz sayesinde farkına vardım.

"Ne var acaba senin bu kabuğunun içinde?" diye sordum eğilip,

Sonra;

“Seninkinde ne var?" diye sordu...

Gözlerim doldu.

Döktüm baktım tek tek, sarıldım hepsine.

Hadi ters çevir dök bi bak sen de.

“Siz olmasaydınız ben "ben" olamazdım!” de, şükret, hepsini kabullen, hepsi sensin.

Hataların var belki evet, belki bir hata yüzünden istediğin bölüme giremedin?

Ama öyle değil işte hata yapmasaydın da kaydıracaktın. Yine giremicektin, girsen de kalamıcaktın...

Planlı zaten o, yeme kendini yani.

Bir seçim yaptın ve o seçimle bambaşka bir fırsatı kaçırdın

Gerekirse devrim olacaktı yine olmayacaktı merak etme.

Tek maçtan yattın

Yanlış ata oynadın:))

Güvenilmeyecek insana güvendin.

Çok önemli bir şeyi gözden kaçırdın.

Belki de düpedüz salaklıktan yaptın.

Ama sen o'sun.

Hepsi sensin.

Hepsi seni sen yaptı.

İyi ki kırıldı kalbin, iyi ki yaptın o hatayı, iyi ki sert kapadın o kapıyı, iyi ki üzüldün, iyi ki de içtin o son kadehi.

Sadece kabullen.

Sev kabuğundakileri.

Hem boş kabukta çok sıkılırdın belki;)