Temel yaşam desteği nasıl yapılır?

Bizler nefes alarak beynimize oksijen desteği sağlarız. Kalbimiz de bir pompa olarak çalışıp bu oksijenin kanımız aracılığıyla beynimize ulaşmasını sağlar. Bir sebeple solunumu duran kişinin beynine oksijen gitmez ve bir süre sonra da otomatik olarak kalp durması meydana gelir.

Beynimiz oksijensizliğe en az dayanan organdır. 5 dakika içerisinde beyinde hasar başlar. 10 dakika içerisinde eğer biz bir şeyler yapmamışsak kalıcı geri dönülemeyen hasar başlamaya başlar. Bizler temel yaşam desteğiyle nefes alamayan kişiye nefes verip, kalbi çalışmayan ya da yeterince çalışamayan kişiye beynine oksijen gitmesini sağlıyoruz. 

Kişinin yanına geldiğimizde ilk yapılması gereken şey çevre güvenliğinin alınmasıdır. Yani kendimizi de tehlikeye atmamak için önce bir çevremizin güvenliğini almamız gerekir.   Güvenlik tedbirlerini aldıktan sonra kişinin bilincini kontrol ederek ağız içerisinde herhangi bir cisim var mı, yok mu bunu kontrol ederiz.  Ağız içinde bir cisim yoksa baş ileri çene geri pozisyonunda soluk yolunu açıp kendi kendine solumasını sağlamaya çalışırız.

10 saniye boyunca bak, dinle, hisset yaparız. Gözünüzle göğüs kafesine bakıp, nefes alıp almadığını kontrol ederiz. Kulağımızla solunum seslerini duymaya çalışırız.  Yanağımızla da nefesin sıcaklığını hissetmeye çalışırız. 10 saniyenin sonunda bunu hissetmiyorsak direkt göğüsün orta noktasına 30 kez masaj yaparak kalpteki ve vücuttaki kanı beyne ulaştırmaya çalışırız.  Arkasından 2 tane akciğerimizin dolusu kadar nefes vererek yeniden bu kanı oksijenlendirmek için elimizden geleni yaparız. Bunu 30 masaj ve 2 nefes şeklinde devam ederiz, bu esnada etrafımızda birileri varsa hemen 112 ‘yi aramalarını isteriz. Yalnızsak bilincin olmadığını fark ettiğimizde kendimiz 112’yi arayıp acil ambulans istediğimizi bildiririz ve temel yaşam desteğine birileri gelinceye kadar kazazedemiz kendine gelinceye kadar devam etmeliyiz.